yüksek dağların koynunda
uçsuz düzlüklerin avucunda
memleketim var
sülalemin yarısı koynunda
yollarında anamın babamın sesi çınlar
koca çınarın altında beklermış anam
çocukları eteklerınde
babamın askerden dönüş yolunu
abimin eşek sırtında odun topladığı dağlar
ablamların naylon terlıklerıyle tozuttukları yollar
ve anamın çile doldurduğu anaç tarlalar
babaannemın,dedelerımın,anneannemın
ev bildiği ocak bildiği topraklar
ceddımın cetlerının büyüdüğü
gözlerını hayata açıp kapadıkları
kök dolu iz dolu sessiz haneleri var
ey gidi sinanlı
tanımazsın belki
ben sende doğmadım
sen de büyümedim ki
ama kanım senden
köküm ceddim senden
bilmemki nasıl
nasıl derinden
nasıl ciğerden bir özlem
sanki sen sıla ben gurbet
sanki sen ezelsin ben ebet
toprağında yatan köylülerin kadar
ben de sendenim
topragındanım suyundanım
ben dünyanın neresinde olsam
ölene dek
SİNANLIYIM...